Το ψηφοδέλτιο και η ανακοίνωση του ΑΝΕΜΟΥ για τις εκλογές στις 25/11/2015

ΑΝΕΜΟΣ

ΓΙΑ  ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ  ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΑΛΟΥΠΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ (ΝΑΝΣΥ) -   Δασκάλα

ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ -  Γαλλικών

ΜΑΡΤΑΚΗ ΖΗΝΟΒΙΑ (ΖΙΑ) - Γερμανικών 

ΜΠΟΝΑΤΣΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (ΒΙΛΛΗ) - Νηπιαγωγός

ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ  - Δάσκαλος

ΞΕΝΙΩΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ - Δασκάλα

ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΣΤΑΘΗΣ - Δάσκαλος

ΤΖΗΚΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ - Δασκάλα

ΤΣΙΒΟΥΛΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ - Δάσκαλος

ΤΣΙΓΚΑ ΜΑΡΚΕΛΙΝΑ  - Αγγλικών

ΓΙΑ ΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΚΑΣΤΑΝΙΑ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ - Δασκάλα

ΜΠΕΛΕΧΡΗ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ  - Γυμνάστρια

Συνάδελφοι!

Χρόνια τώρα είμαστε θεατές μιας φαρσοκωμωδίας που αν δεν παιζόταν στις πλάτες τις δικές μας και των μαθητών μας θα γελούσαμε. Κάθε χρόνο γίνεται συνέλευση και δε γεμίζει ούτε μια αίθουσα τελετών δημοτικού σχολείου!  Μήπως γιατί δε δείχνουμε το απαιτούμενο ενδιαφέρον; Μήπως φταίμε; Μήπως είμαστε αδιάφοροι; ΟΧΙ! Φταίνε όλοι αυτοί οι συνδικαλιστές που χρόνια τώρα μας έχουν κουράσει με τα ίδια και τα ίδια. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μη χαλάσει η σειρά ομιλίας των παρατάξεων και το πόσες ψήφους θα πάρουν! Γιατί λοιπόν να παρουσιαστούμε στη Γενική Συνέλευση όταν ξέρουμε από πριν τι θ’ ακούσουμε;

 Όμως γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο συνάδελφοι η παρουσία μας και η συμμετοχή μας στη γενική συνέλευση είναι απαραίτητη. Για να σταματήσει η φαρσοκωμωδία. Για να ξαναγίνει η συνέλευση, συνέλευση των δασκάλων κι όχι ένα debate μεταξύ των παρατάξεων, που χρόνια τώρα έχουν αποξενωθεί από την καθημερινότητα του σχολείου.

Ο ΑΝΕΜΟΣ δημιουργήθηκε για να σταματήσουν να υπάρχουν οι δήθεν διαχωριστικές γραμμές που τόσα χρόνια μας επιβάλλουν οι «επαγγελματίες» συνδικαλιστές με τις κομματικές τους παρατάξεις, μας φανατίζουν και μας στρέφουν τον ένα κατά του άλλου. Μέσα από τις διαφορετικές κοσμοθεωρίες που κουβαλάει ο καθένας μας μέσα του παλεύουμε για το κοινό συμφέρον. Τα προβλήματα είναι ίδια για όλους.

Αγωνιζόμαστε για:

α) Ένα σύγχρονο Δημοτικό σχολείο και Νηπιαγωγείο  με τις κατάλληλες υλικοτεχνικές υποδομές.

β) Περισσότερους και μόνιμους διορισμούς στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

γ) Τη διατήρηση του ολοήμερου σχολείου και τη στελέχωσή του με εκπαιδευτικούς όλων των ειδικοτήτων.

δ) Καλύτερες και αξιοπρεπείς μισθολογικές απολαβές.

ε) Τον επαναπροσδιορισμό της αξιοπρέπειας των εκπαιδευτικών.

Με βάση βασικές δημοκρατικές αρχές σεβόμαστε την οποιαδήποτε αντίθετη θέση. Δεν βάζουμε ποτέ τα όποια ατομικά και παραταξιακά συμφέροντα πάνω από τα γενικά ταξικά.

Σκηνές από το μέλλον

Books not bombs

Περί απεργίας

Αναρωτιέμαι, μετά από πέντε χρόνια αντιδημοκρατικών μνημονίων και μετά από εκλογές που το 80% του ελληνικού λαού ψήφισε κόμματα που υποστηρίζουν τα μνημόνια, τι νόημα έχει μια εικοσιτετράωρη απεργία. Η απάντηση εδώ

Αν. Τ.

Ο ταξιτζής και ο σοφός λαός

Γράφει ο Πιτσιρίκος

Είμαι στο ταξί. Κάθομαι πίσω δεξιά. Ο νεαρός οδηγός ακούει ραδιόφωνο με αθλητικά. Τι αθλητικά δηλαδή, ποδόσφαιρο. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Αλλά τι να κάνει και ο οδηγός όλη μέρα μέσα στο ταξί;

«Τις έφαγε τις μπούφλες του» μου λέει χαιρέκακα.

«Ο διαιτητής;» ρωτάω.

«Ο Κουμουτσάκος» μου λέει και με κοιτάει από τον καθρέφτη.

Το ξέρω αυτό το βλέμμα.

«Εγώ περίμενα να του ρίξουν περισσότερες» του λέω. «Δεν μπορούσαν να τον μαχαιρώσουν κιόλας;»

Με κοιτάει ξανά. Τον εντυπωσίασε η απάντηση. Τον ξεπέρασε.

«Κρεμάλα θέλουν όλοι αυτοί» μου λέει.

«Έχει διαδικασία η κρεμάλα και χάνουμε χρόνο» του κάνω, «θέλουν μια και κάτω».

«Γι” αυτό βάλαμε την Χρυσή Αυγή στη Βουλή» μου λέει, «για να τους δείρει όλους τους προδότες».

«Εγώ ψήφισα τους άλλους» του λέω.

Με ξανακοιτάει. Με απορία αυτή τη φορά.

«Ποιους;» μου λέει.

«Ψήφισα αυτούς που ήθελα να δείρει η Χρυσή Αυγή. Δεν ψήφισα καλούς ανθρώπους. Ψήφισα τα καθάρματα. Μην δείρουν και κάνα καλό άνθρωπο, κρίμα είναι».

Ο ταξιτζής έχει βραχυκυκλώσει. Δεν καταλαβαίνει.

«Εσείς ψηφίσατε Χρυσή Αυγή και εγώ αυτούς που πρέπει να δείρει η Χρυσή Αυγή» του λέω, «άψογη συνεργασία».

Δεν ξέρει τι να πει.

«Αν στέλναμε μόνο την Χρυσή Αυγή στη Βουλή, ποιον θα έδερναν;» του κάνω, «θα σκοτώνονταν τα δικά μας παιδιά, μεταξύ τους;».

Καλά, του τον έκαψα τον εγκέφαλο. Ό,τι έχει, τέλος πάντων.

Όταν κατέβηκα από το ταξί, σκέφτηκα πως μπορεί, τελικά, ο ελληνικός λαός να είναι σοφός.

Οι Έλληνες έστειλαν στη Βουλή ναζιστές και απατεώνες, αφήνοντας όλες τις διαφορετικές φωνές -και οποιαδήποτε ελπίδα για αλλαγή- έξω από τη Βουλή.

Αν αυτοί που είναι σήμερα στη Βουλή αλληλοεξοντωθούν, θα έχει ανοίξει ο δρόμος για ένα καλύτερο αύριο για τη χώρα.

Τελικά, είναι σοφός ο ελληνικός λαός.