Απόσπασμα από ένα κείμενο του πιτσιρίκου που με εκφράζει απόλυτα. Με την υποσημείωση ότι δεν τα έκανα μόνο έξι χρόνια. Σχεδόν όλη μου τη ζωή. Από τα δεκαοκτώ...
(Αντ. Τσ.)
Τα σχεδόν έξι χρόνια που έχουν περάσει από την χρεοκοπία της χώρας, είναι αρκετά για συμπεράσματα. Οι Έλληνες δεν θέλουν να αλλάξουν. Η Ελλάδα δεν θέλει να αλλάξει.
Ίσως, η Ελλάδα να μην μπορεί να αλλάξει. Αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Κι ό,τι δεν αλλάζει, πεθαίνει.
Έξι χρόνια δεν είναι κρίση. Έξι χρόνια είναι η ζωή μας όλη.
Αυτά τα έξι χρόνια, προσωπικά έκανα ό,τι μπορούσα...
Δεν μετανιώνω. Η στάση μου δεν αλλάζει. Έκανα αυτό που πίστευα, και το έκανα για την δική μου ψυχή, όχι για τους άλλους.
Αυτό που αλλάζει είναι πως στο εξής δεν πρόκειται να δημοσιεύω κείμενα απολυμένων, αδικημένων και άλλων, ούτε καλέσματα για «εξεγέρσεις».
Αυτό που αλλάζει είναι πως τα «πιτσιρίκο, γράψε αυτό που δεν το γράφει κανείς, δημοσίευσε αυτό που δεν το παίζει κανείς, κάνε αυτό, βοήθα εκεί, έλα εδώ κλπ» τελείωσαν για μένα.
Αυτό που αλλάζει είναι πως στο εξής δεν θα πηγαίνω σε πορείες, διαδηλώσεις, συναυλίες «αντί», και τα ρέστα.
Αυτά τα έκανα, τα έκανα πάρα πολύ, και φτάνει.
Έξι χρόνια είναι πολλά. Αν ήταν να αλλάξουμε κάτι, θα το είχαμε αλλάξει.
Αν θέλουμε να δουλευόμαστε μεταξύ μας, μια χαρά, αλλά εγώ δεν θέλω. Δεν θέλω να γίνω γραφικός. Προτιμώ να είμαι δημιουργικός.
Κατά μια έννοια, μεταναστεύω κι εγώ.
Εύχομαι στους συντρόφους, καλή δύναμη και καλή συνέχεια.
Και λιγότερη μιζέρια.
Και περισσότερη γενναιοδωρία.
Καλή αντάμωση.
(Αυτό που δεν μας συγχωρώ είναι πως, έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία, δεν καταφέραμε να κάνουμε ούτε ένα μεγάλο εναλλακτικό ΜΜΕ. Αυτό, για μένα, τα λέει όλα.)
(Λυπάμαι που στην Ελλάδα οι μόνοι που χαίρουν εκτίμησης είναι οι απατεώνες.)
(Συνεχίζω να είμαι αισιόδοξος. Επί προσωπικού, μάλιστα, είμαι πολύ αισιόδοξος.)
όλο το κείμενο εδώ
